در ارتودنسی ثابت دندانهای نامنظم با به کارگیری سیم های مخصوص ، براکت ( که بدان نگین هم گفته می شود) ، فنرها و سایر اجزای اعمال کننده نیرو همچون الاستیکها (کش ارتودنسی) در طی زمان منظم می گردند. این روش کارآمدترین و پر استفاده ترین روش ارتودنسی نوین بوده و در طی زمان با پیشرفت تکنولوژی همواره مواد و ابزارهای کار آمدتری جهت کاربرد در این نوع درمان ارایه شده استبراکتها که به آنها نگین ارتودنسی نیز گفته می شود اجزای کوچک مربعی شکل بوده که مستقیما بر روی سطح بیرونی دندان ودر مواردی در ارتودنسی لینگوال (ارتودنسی زبانی) بر سطح داخلی دندانها با کاربرد چسب ارتودنسی ( کامپوزیت) چسبانده و یا به اصطلاح باند می شوند. نگین یا براکت ارتودنسی همانند دسته ای جهت اعمال نیرو به دندان عمل می کند و یا به عبارت دیگر سیم ها ، فنرهای و کش های ارتودنسی ثابت با واسطه براکت به دندان نیرو وارد می کنند.
استحکام چسبهای ارتودنسی به گونه ای تنظیم شده است که در عین محکم بودن برای تغذیه عادی در انتهای درمان و زمان جداسازی براکت ها آسیبی به دندان وارد نشود و از این رو باید در حین درمان از جویدن غذاهای سفت همچون ته دیگ ، میوه های سفت و .. اجتناب کرد. پس از پایان درمان براکتها جدا شده ( اصطلاحا دی باند می شوند) و چسب باقیمانده برداشته و دندان پالیش می شود.

دندانپزشک کودکان- دندانپزشک اطفال- ارتودنسی متحرک- دکتر ارتودنسی- ارتودنسی- ایمپلنت- طرح لبخند - ارتودنسی -متخصص ارتودنسی